10 Beste boeken over ouderenzorg
Aantal ouderen neemt toe
De komende jaren neemt het aantal ouderen van 70 jaar en ouder fors toe. Er zullen meer ouderen zijn die alleen wonen en meer ouderen kampen met gezondheidsproblemen en vandaar dat ik een aantal boeken onder aandacht wilde brengen.
De stijging van het aantal 70-plussers de komende jaren betekent ook dat er steeds meer ouderen zijn met een chronische aandoening. Het gaat dan bijvoorbeeld om ziekten zoals artrose, diabetes of dementie, maar ook om langdurige nek- en rugklachten.
Lees deze boeken en misschien kan je hier en daar ook mensen helpen in je omgeving
Naast de deze boeken vind je ook een link van Bol.com. De link geeft extra informatie over andere boeken die ook de moeite zijn om te lezen . En ook eenvoudig en snel bestellen.
Mooi oud zijn, mooi oud worden
In de zomer raken twee vrouwen van 68 en 73 jaar in gesprek over hoe ze oud willen worden. Dit gesprek is het begin van een briefwisseling. Ingrijpende veranderingen, opborrelende angsten, groeiende inzichten, winst én verlies worden zichtbaar. Vragen over zingeving, angst voor verlies van gezondheid en relaties, en ideeën over onthechting komen voorbij. Het is een zoektocht op de weg die onverstoorbaar leidt naar het einde van dit leven.
Hoe ben en word je Mooi Oud? Deze correspondentie wordt ingeleid door een essay van Gertrude Klinkhamer waarin zij onderzoekt hoe de huidige blik op ouderdom is beïnvloed door onze Westerse culturele geschiedenis. Daarin laat zij zien dat levenskunst de kwaliteit van het ouder wordende leven verhoogt. Het essay reflecteert op oud (durven) zijn en oud worden in deze tijd. De briefwisseling die volgt, weerspiegelt de zoektocht van velen. ‘Mooi oud zijn, mooi oud worden’ stijgt daarmee uit boven de individuele ervaringen van déze twee vrouwen.
Gooi me niet weg
Een liefdevol verhaal over partnerzorg bij alzheimer
Deze autobiografie gaat over een echtpaar. Beiden zijn arts: hij gynaecoloog, zij anesthesioloog. Na hun beider pensionering openbaren zich bij haar symptomen die wijzen op de ziekte van Alzheimer. Ze wil er niets over weten, laat staan een onderzoek ondergaan. Haar toestand is onbespreekbaar: als ze al alzheimer zou hebben, moet haar man maar bij haar weggaan, vindt ze.
De partner/mantelzorger probeert haar tegemoet te komen en de aandoening min of meer te negeren. Door vrienden en familie wordt er intussen al wel over gesproken. Een breekpunt is het moment wanneer een familielid haar confronteert met de dementie. Als het zo is, meent ze, zal ze ertegen vechten en laten zien dat ze er goed mee overweg kan. Ze vraagt haar man om haar in elk geval niet te laten opnemen in een ‘inrichting’ met daarbij de woorden: ‘Laat me in mijn waardigheid’.
Pas als ze op een morgen ontdekt dat ze alleen geslapen heeft omdat ze de avond tevoren haar echtgenoot niet meer als zodanig herkende en hem niet in haar bed wilde hebben, is ze genegen zich verder te laten nakijken. Dan blijkt dat ze reeds in een soort middenfase van het dementieproces zit. De mantelzorg wordt zwaarder als het proces verder gaat, met valincidenten, incontinentie en sterke cognitieve achteruitgang. Uiteindelijk kan ze niets meer en moet bij alle vitale functies geholpen worden.
Het echtpaar krijgt te maken met het CIZ, het pgb, het zorgkantoor en de SVB. Er komt extra hulp ter ontlasting van de partner/mantelzorger. Zij vervlakt steeds meer, toont weinig emotie bij het bezoek van kinderen en kleinkinderen, die ze op een zeker moment niet meer kan benoemen. Ook haar partner en mantelzorger kan ze vaak niet meer plaatsen. En zo is er maar weinig meer van haar persoonlijkheid overgebleven.
Ma & Ach, moedertje
dementerende moeder
Ma is het ontroerende en vaak geestige verhaal over Hugo’s dementerende moeder, de ingrijpende gevolgen van haar aftakelende geest en de onvermijdelijke verhuizing naar een verpleeghuis. Intussen haalt hij herinneringen op aan zijn jeugd en aan zijn moeder in betere tijden.
In Ach, moedertje woont zijn moeder inmiddels in het Verpleeghuis. Hugo schrijft over zijn moeders achteruitgang, over het verdriet om wat verloren gaat, de terugkerende valpartijen én het plezier in de bonte woongroep. Maar Hugo maakt zich ook kwaad over de werkdruk van de verzorgenden in het Verpleeghuis.
Zo werkt de ouderenzorg
De ouderenzorg in kaart gebracht Vroeg of laat hebben we allemaal met ouderenzorg te maken. We worden zelf ouder, of hebben familieleden die op leeftijd komen. In de media en in de politiek is er dan ook veel aandacht voor ouderenzorg.
Over een tekort aan personeel, de gevolgen van langer thuiswonende ouderen, kwaliteitseisen aan verpleeghuizen, overbelaste mantelzorgers en over geld. Maar wat is ouderenzorg eigenlijk? Hoeveel ouderen zijn er? Welke zorg en ondersteuning hebben ze nodig? Wie houdt toezicht op de verpleeghuizen en hoe gebeurt dat dan?
Welke wetten zijn bepalend voor het zorgaanbod en wie voert die wetten uit? Komt er voldoende personeel van de opleidingen? Hoeveel geld gaat er naar de ouderenzorg en hoe lopen de geldstromen? Dit boek geeft antwoord op al deze vragen. Met fraaie visualisaties maken we de ouderenzorg inzichtelijk en met heldere teksten leggen we de complexe omgeving uit waarin 371 duizend betrokken mensen hun werk doen.
Zó werkt de ouderenzorg is een boek voor iedereen die met de ouderenzorg te maken heeft: van zorgverleners, gemeenteambtenaren en bestuurders, tot belangenbehartigers, beleidsmakers, mantelzorgers en ouderen die willen weten hoe dit belangrijke zorgveld in elkaar steekt.
Zorg
Een betere kijk op de mens
Iedereen heeft zorg nodig. Zonder zorg worden kinderen niet groot, zieken niet beter en ouderen niet oud. Zorg is waar de menselijke beschaving mee begon. En wat de maatschappij iedere dag draaiende houdt. Zorg is wat mensen mensen maakt.
Maar als zorg zo belangrijk is, waarom zorgen we er dan zo slecht voor? In een fascinerende zoektocht naar de betekenis van zorg ontdekt Lynn Berger hoe allesomvattend zorg is, maar ook hoe onzichtbaar. Daardoor denderen we ongemerkt af op de grootste zorgcrisis ooit. Hoog tijd om zorg te zien voor wat het waard is. Hoog tijd voor een betere kijk op de mens.
Reacties: ‘Lynn Berger onderzoekt de zorg onbevangen, door de ogen van echte mensen. Ze laat zien hoe breed zorg is, van het verschonen van een babyluier tot een openhartoperatie. Intelligent en verfrissend.’ – Sheila Sitalsing ‘Lynn Berger doet in dit boek het onmogelijke: ze maakt het onzichtbare zichtbaar. Ze laat zien dat zorg ons mens maakt.’ – Philip Huff ‘Gedocumenteerd en persoonlijk, onrustbarend en toch hoopgevend – lees dit boek!’ – Hedy d’Ancona
Zorgen van een mantelzorger
Een dozijn dagelijkse dilemma’s
‘Zorgen van een mantelzorger’ van Anne Margriet Pot is een persoonlijk en deskundig boek over de dagelijkse dilemma’s waarmee een mantelzorger te maken krijgt. De auteur geldt wereldwijd als een deskundige op het gebied van langdurige zorg en dementie.
Toen haar eigen moeder dementie kreeg en haar vader een ernstig herseninfarct, werd zij op een nog heel andere manier geconfronteerd met mantelzorg en ziekte. Anne Margriet Pot neemt de lezer mee op haar zoektocht om ‘het goede’ te doen. De bespreking van elk dilemma is gekoppeld aan een actueel thema in de ouderenzorg.
De leeftijdloze samenleving
Een nieuwe visie op jong en oud
‘De leeftijdloze samenleving’ is een inspirerend pleidooi voor een samenleving die senioren serieuzer neemt en intensiever gebruikmaakt van hun kwaliteiten, en waar oud en jong elkaar vaker ontmoeten.
Elke Doets pleit in ‘De leeftijdloze samenleving’ voor een samenleving waarin jong en oud elkaar vaker ontmoeten en waarin alle burgers, dus ook senioren, meer betekenis ervaren. Waarin de zorgsector niet langer gedoemd is groter, grijzer en onbetaalbaarder te worden, maar weer kan uitgroeien tot het kloppend hart van een bezielde samenleving. De tijd dat jonge mensen zich ‘jong’ gedragen en oudere mensen ‘oud’ ligt achter ons.
We leven in een tijdperk waarin mensen tot op hoge leeftijd nieuwe partners, hobby’s en loopbanen kiezen. Tegelijkertijd is onze ouderenzorg totaal niet ingesteld op zelfstandige, mondige ouderen. Personeelstekorten, regeldruk en risicomijding zorgen voor een gebrek aan menselijke maat en persoonlijke aandacht. Elske Doets, zelf net vijftig, kijkt ernaar met een ondernemersblik en is geïnspireerd door hoe er in andere landen omgegaan wordt met mensen in hun derde levensfase.
Oud genoeg om dood te gaan
over de vragen die iedereen zich ooit moet stellen
Oud genoeg om dood te gaan van Barbara Ehrenreich, winnaar van de Erasmusprijs 2018, is een vlijmscherp pleidooi voor een goed leven. Ieder mens ontdekt een keer dat het leven eindig is. Sommigen beseffen het als kind al, anderen pas wanneer de eerste grijze haren zich aandienen. Vaak proberen we dat besef zo snel mogelijk weer te verdringen, of we gaan ons ertegen verzetten met zalfjes, pilletjes of preventief medisch onderzoek.
En dat is een misverstand, betoogt Ehrenreich in dit heerlijk nuchtere, geestige en tegelijkertijd diepgravende boek. De mens heeft namelijk nauwelijks invloed op het verouderingsproces, in elk geval veel minder dan de gezondheidsindustrie ons wil doen geloven. Het enige wat we kunnen kopen is de illusie dat we de boel onder controle hebben. En daar koop je uiteindelijk natuurlijk niet veel voor. Wat ons te doen staat is zowel eenvoudig als lastig: we moeten onze sterfelijkheid accepteren en onzekerheid aanvaarden. ‘Wat Ehrenreich beschrijft zou iedereen moeten interesseren.’ – NRC Handelsblad
Schudverlamming
Een autobiografisch verhaal over liefde en verlies
Rogier leefde van dag tot dag, van uur tot uur. Hij voelde zich vaak zo beroerd dat hij geen ruimte had om over de toekomst na te denken. Johanna daarentegen maakte zich grote zorgen. In stilte observeerde ze Rogier en zag zijn dagelijkse geworstel met zijn lichaam. Hoe moest dat verder? Wat stond ze nog te wachten? Hoe verloopt deze ziekte?
Schudverlamming, een autobiografisch verhaal over liefde en verlies.
Als jonge vijftigers leiden Johanna en haar man Rogier een gerieflijk leven. Ze vormen een gelukkig gezin met hun twee energieke puberzonen en hebben goede banen. Wanneer Rogier een ernstige vorm van parkinson krijgt, verandert hun leven radicaal. Al gauw wordt hij hulpbehoevend en neemt Johanna noodgedwongen de rol van mantelzorger op zich.
Dit verhaal gaat over zorgen en ziek zijn, liefde en verlies. In haar poging het Rogier thuis comfortabel te maken, verzint Johanna talloze creatieve oplossingen voor de dagelijkse problemen. Ze probeert grip te houden op hun leven en huwelijk, en weigert toe te geven aan de angst en uitzichtloosheid. Als alles dan toch mis dreigt te gaan, neemt ze de moeilijkste beslissing van haar leven.
Annelou Ypeij (1959) is cultureel antropoloog. Tot aan haar pensioen werkte ze als onderzoeker en docent bij onder andere het Centrum voor Studie en Documentatie van Latijns Amerika (Cedla/Universiteit van Amsterdam). Ze is de weduwe van Reinoud Roscam Abbing (1957-2020), oud-journalist en – correspondent van NRC Handelsblad. De laatste dertien jaar van zijn leven leed hij aan parkinson en dementie.
Vaderliefde
Ook in tijden van Alzheimer en Covid-19
Waar ben ik nu? Wat heb ik toch? Wat is er met mij? En dan de ultieme noodkreet: ik ben in de war; help me dan. Ja, graag. Vaderliefde is een hommage van de jongste dochter aan haar demente vader. De losse draadjes van zijn disfunctionerend brein verbindt ze in rake observaties en bitterzoete overpeinzingen.
Op indringende wijze portretteert ze haar vader als pater familias en bevlogen onderwijsman, thans een fragiel oudje dat niet meer wil. Het leven was al voltooid; het is nu wachten op het sluitstuk. Michèle Wera (1958) woont en werkt in Den Haag. Zij publiceert regelmatig artikelen over het hoger onderwijs.
